مطالعات بازار

محصول تولیدی طرح گوجه گیلاسی می باشد که جهت افزایش بهره وری و استفاده مناسب از مواد اولیه و آب و خاک از روش گلخانه های هیدروپونیک استفاده خواهد شد. هیدروپونیک از دو واژه یونانی Hydros به معنی آب و Ponos به معنی جاي دادن مشتق شده است و بطور خلاصه مفهوم قرارگرفتن چيزي درآب می باشد.ایران به دلیل شرایط خاص آب و هوایی و محدودیت های منابع آبی از جمله کشور های است که نیازمند به تجدید نظر اساسی در ساختار نظام کشت بوده و در این راستا توسعه کشت گلخانه ای می تواند به عنوان یک راهکار مناسب مطرح باشد که هم اکنون مورد توجه قرار گرفته است.

کشت گیاهان در گلخانه به آب و زمین کمتری احتیاج دارد، اما کار بیشتری می طلبد و می توان با آموزش دادن نیروی کار ماهر از فضای کم گلخانه چندین برابر فضای آزاد )عملکرد گیاه در سیستم هیدروپونیک 4 تا 10 برابر کشت خاکی می باشد( محصول برداشت کرد، زیرا در محیط گلخانه کاشت و برداشت در تمام طول سال امکان پذیر بوده و در فصولی از سال که محصولات در فضای آزاد قابل کشت نیستند این امکان را فضای گلخانه به وجود می آورد که گیاهان در غیر فصل خود پرورش یافته و محصولات گلخانه با کیفیت بهتر نسبت به کشت در زمین باز تولید و به بازار عرضه شود.

مطالعات فنی

روش تولید در گلخانه های هیدروپونیک متفاوت از گلخانه های سنتی می باشد و از روش های مختلفی در کشت محصولات استفاده می گردد که در ادامه به انواع روش های کشت هیدروپونیک پرداخته می شود.

کشت آبی یا مایع: ریشه گیاه به‌طور مداوم در محلول غذایی قرار دارد و گیاه از قسمت طوقه ( حدفاصل ریشه و ساقه ) بیرون از مایع است و با پلاستیک و مقوا و … بالا نگه‌داشته شده است . کشت درون لوله هم نوعی از کشت مایع است.

کشت در ماسه: ریشه گیاهان در داخل مواد جامدی که دارای قطر کوچک‌تر از 3 میلی‌متر باشند قرار دارد و این مواد مانند پلاستیک و پشم سنگ و یا هر ماده دیگری که آلی نباشد ممکن است.

کشت در سنگریزه: ریشه گیاهان در موادی که قطری بیشتر از 3 میلی‌متر دارند قرارگرفته مثل سنگ خارا و گدازه آتش‌فشانی و بازالت و هر ماده غیر آلی دیگر.

در این روش آبیاری به دو صورت آبیاری لوله‌ای (زیرزمینی) که مواد غذایی در مخزنی بوده و به بستر رشد گیاه پمپ می‌شود و آبیاری سطحی که محلول غذایی رقیق در سطح محیط رشد توسط لوله سوراخ‌داری پخش می‌شود (کود مایع به آب مصرفی گیاه در هنگام آبیاری اضافه‌شده است)

کشت در هوا: در این روش ریشه گیاهان در محیطی قرارگرفته که به‌وسیله قطراتی آب که حاوی مواد غذایی لازم است اشباع‌شده است . این روش به تجهیزات پیشرفته نیاز دارد.

کشت در ورمی کولیت: ریشه گیاه در ورمی کولیت که با موادی معدنی مخلوط شده است قرار دارد.

کشت در پشم سنگ: ریشه گیاه در داخل پشم سنگ و مواد معدنی که خصوصیاتی شبیه به پشم سنگ دارند قرار می‌گیرد.
 کشت آبی: این کشت بیشتر برای گیاهان زینتی به کار می‌رود.

کشت در پلاستیک: ریشه در داخل کیسه‌های پلاستیکی قرار داشته و مواد اطراف ریشه هم شامل کمپوست یا پیت یا خاک‌اره و … می‌باشد .

به‌طورکلی کشت بدون خاک از دو سیستم پیروی می‌کند:

• سیستم باز: محلول غذایی مجدد استفاده‌نشده مثل کشت در پشم سنگ و کشت کیسه‌ای و کشت در سنگریزه
• سیستم بسته: محلول غذایی مجدد مورداستفاده قرار می‌گیرد و به‌عبارت‌دیگر محلول در یک چرخه قرار دارد و به آن فقط مواد غذایی که کاهش می‌یابند و آب اضافه می‌شود.

این روش کشت بدون خاک یک سری مزایا نسبت به دیگر روش‌های متداول کشت گیاهان دارد که در زیر بیان می‌شوند:

• چون محلول غذایی مایع است به‌راحتی می‌توان آن را کنترل کرد و تنها مواد غذایی که کاهش‌یافته است را به محلول اضافه کرد درحالی‌که در خاک این کار غیرممکن است ( هزینه زیادی دارد ).
• گیاهان را می‌توان در مناطقی پرورش داد که در حالت عادی رشد نمی‌کنند
• مصرف آب در این روش به‌طور فراوان کاهش می‌یابد و این‌یک مزیت برای نواحی خشک است.
   در این روش ضدعفونی کردن محیط رشد بسیار شده و کم‌هزینه است درحالی‌که ضدعفونی کردن خاگ گران‌قیمت و غیرممکن است . پس در این روش آلودگی‌های ریشه بسیار کم دیده می‌شود.
• در این روش می‌توان از آب‌های شور هم استفاده کرد.
• در این روش محصول بسیار بیشتر و کیفیت عالی داشته چون مواد غذایی به‌راحتی در اختیار گیاه قرار داشته است پس در حقیقت کیفیت و کمیت محصول در واحد سطح افزایش چشمگیری دارد.
• در این روش از حجم ریشه‌ها به‌شدت کاسته می‌شود و بزرگ شدن ریشه‌ها در حد میکروسکوپی است و چون ریشه‌ها نسبت به کشت خاکی کم شده کمتر هم دچار بیماری می‌شوند.

اطلاعات مالی طرح

نتایج مالی طرح از دیدگاه کل سرمایه گذاری